Happy 2007!

And because you never know when a quake wipes out your internet access apparently: happy year of the Pig too! (If you can read this: that means it worked. Yay! If not: well in that case you're probably angry that you didn't hear from me in a while. But I can't help the fact they put highly important cables like, oh let see... communication cables for the whole of Asia near vault lines and stuff. I mean: yes, maybe there was something I could have done. And I don't know why I can't dive and why I don't have my under water welding license yet. Cut me some slack will you? Thanks. Talk to you later).

Het was leuk

Na een jaar lang gratis naar Nederland bellen via Voipbuster zijn ze daar blijkbaar realisten geworden. Heeft nog best lang geduurd. Nu moet je dus vrij snel je krediet aanvullen en dan kan je gratis minuten sparen. Lijkt een beetje op einde verhaal dus. Jammer want niet iedereen die ik ken weet hoe een computer werkt. Sterker nog... (Vul hier uw cheapshot in). Kan iemand even de groeten aan mijn oma en opa doen?

Veni vidi... Fuji

Ko Chang was great (although Lonely Beach in the high season was not that lonely at all) and Bangkok was, well, like the heading suggests: we came, we saw and we ate at Fuji's. Yes, they upped the price a little and yes, the free green tea refills are gone and yes, the avocado train is off the menu, but it's still a darn good deal for a darn good meal(you can have a stunning lunchset for about 200 Baht, that is 4 euros believe it or not). Great food. As you can see in the picture we ordered the bigoya tubboroshi of sushi, the hugeiri stackomeno of raw beefon and the giantkiri moutainaka of salmonushu. According to rough calculations we could eat there until we popishi every day of the year, it would just cost us one of our two paycheckayana....

Check this: Loei

Because we have other places to go, things to do and busses to catch I'm going to make a long story very short: Northern Thailand, 1500 meter high mountains, national parks with no frills and no tourists, 12 degrees celcius at night, sweaters, strange vegetation, beautiful sunset, fairytale sunrise, stared over the Mekong to Laos to top it all off.

English Camp?

Just came back from doing an English Camp. You know, one of those camps that should give students an fun English environment to practice their skills. That's the theory. In practice it means you cram two VIP-busses full of students, watch cartoons in Thai for some reason and sing Thai karaoke along the way, drive to a nice location near a huge National Park and then don't go anywhere near that National Park. Instead you stay in a nice holiday resort with trimmed hedges and activities center around a place called 'The Cowboy Room'.

This is also where you meet The Dream Team: a group of farang teachers with special expertise in setting up these kinds of camps. Again, this is theory. In practice it sometimes turns out that you're suddenly dealing with Joe, Schmo and D'oh. In this case fresh of the bananaboat and without a clue about doing this sort of thing. Al they have is a prayer (If I open my eyes this will all have been a dream) and a song (If You're Happy and You Know it) and a frightful please-somebody-help-me-face.

To make things even more interesting Joe, Schmo and D'oh are supervised by two guys that do most of the talking. One is from Iran and the other says he's English but he's not. Which is why he makes all those typical Asian mistakes when he speaks and why everybody is told to "clap your han tree time" every five minutes. Bad? Yes. But to avoid any loss of face nobody says a thing. Everybody just chalks it up to a good learning experience, laughs amongst themselves and agrees that these guys will never work in this town again.

Day two: to the zoo. This sounds good. We get to see some animals and talk about them with the students. Theory. Practice: we get the Thai style zoo experience. That means you race around the whole zoo in carts (and in15 minutes tops), while you're hanging on for dear life. The English, then, is limited to 'Look over there a...wait...too late', 'What was that?' and 'I don't know'. Then it becomes clear what the hurry was all about: a terrifically unbuddhist snake show and an eighties style seal show with beach balls, hoops, applauding seals and everything.

Bad? Probably. But you just can't beat applauding and high five-ing seals. Besides, our job was extremely easy this time round. And the whole thing was so out of this world that we couldn't stop laughing. Too bad I forgot my camera. Then again: of course the zoo had a photographer at the entrance. And sure enough he made a simple picture into the memento of excruciating happiness that now graces the top of our bookcase and this webpage. That's the way to remember this English Camp. Through a nice bit of Thai camp.

In three...two...one...

We have a new job. Apart from teaching our thirty students in the English Program every day and teaching kids in the Thai Program one hour a week, we now have to educate all the students who don't have an English speaking teacher regularly. That is the majority of kids in the school. Even the parents of the Thai Program kids have to pay a couple of hundred hard earned Baht for it.

The school has a pretty good way of trying to bridge the gap: every Tuesday and Thursday they have a farang teacher come to a small but well run TV-studio and teach a small lesson. Not only does it get more kids in contact with English, kids also do all the behind the scenes stuff. They're behind the camera, mix the audio and do small items on things they've learned and even do a newscast.

For us teachers it's a whole new ballgame. You have to cram a lesson in 3-5 minutes, appeal to grade one through five and everything you do is on LIVE TV. No second takes. The whole school and especially the kids in your own room will be watching. Not exactly like presenting the American Idol final or anything, but still... Great fun.

Anyway: here's a picture I took while teaching everybody about 'I like to+verb'. In this case 'I like to take pictures'. If you look closely you can see me on the monitor. I'm the yellow blurry thing with the silvery blurry thing (my camera).

I got the news

Tuurlijk. Thailand had de coup. En er is altijd wel een verhaal in de pers over iemand die op een of andere uiterst gruwelijke en geweldadige wijze de moord steekt. Op de voorpagina van de papieren versie van de Daily News staat iedere dag wel iemand zonder hoofd, iemand met hoofd maar dan aan een touwtje dat aan het plafond vastzit of een of andere auto die is omgetoverd tot een blikje sardientjes (in flink wat tomatensaus meestal).

Nee dan het Nederlandse nieuws. Hoe meer ik er zie hoe minder ik het begrijp. De komkommertijd zou zo'n beetje afgelopen moeten zijn toch? Zomaar een greep uit de binnenlandse headlines van deze week:

'Mysterieuze autokraken toch niet zo mysterieus'
'Potloodventer moet T-shirt dragen'
'Anoniem solliciteren niet nodig'
'Seksbazen niet bonafide'
'Werken op hoogte wordt veiliger'
'Bos en Balkenende botsen in eerste tv-debat'
'Springen waterleiding leidt tot overlast'
'Elke gemeente werkt op 27 manieren samen'
'Justitie controleert gevangenen'
'Hans Klok heeft spijt van vrouwonvriendelijkheid'
'Vredenburg opgeschrikt door vondst verdacht koffertje'

Ik weet het niet zeker, maar volgens mij gaat alles dus prima daaro :) Sjeez.
Dan nog even de eerste in een serie boekentips: Himalaya. Niet zeiken, gewoon lezen.

UPDATE: Je kan AL palins boeken blijkbaar ook gewoon extra gratis online lezen... Nie mis van deze man.

We'll be right back after the break!

Told you so! (Right after the break being now and yes there will be more posts I promise, really honestly). Time to sum up this holiday. Well let's just say that there was an abundance of sun, sea, sand and fish (on plates mostly). Having a beach bungalow on Hat Sai Kao (Beach Sand White) was a little different from four years ago. This one had all the trimmings, full bells and whistles and mod cons. Just like a whole string of new beach bars, resorts and farang restaurants geared to (back)package tourists as seen everywhere in Thailand. Luckily for us, most of them hadn't dared to show up yet. Too close to the rainy season. Any other part of the year you'd be better off going way down the eastern part of the island. Apparently Lonely Beach is the place to be. If you want some peace and quiet that is. Anyway... No idea what Hat Sai Kao looks like now, but we left it like in the picture. (Those shapes in the foreground are not from passing elephants. It's the Khmer-ish style in which Thai children build sand castles).


Of course we did not only lounge around on the beach. We also hiked up into Ko Chang national park. Only 0,5 kilometer, but still 0,5 kilometer (and back!) over rocks, small waterfalls and through damp vines of pretty dense tropical rain forest. Not only did the path lead up to an almost deserted sanctuary/swimming pool carved out in rock by the sheer power of water falling 20 meters, we had the added exhilaration of being there on the cheap. One of our fellow farang teachers showed us the trick (which works at any national park by the way): wave your work permit in front of the right guy's face and you will get in for the Thai price, in this case 20 Baht. A lot better than the 400 Baht a pop tourists pay. I've heard that the park officials complain that the number of visitors dropped dramatically. Hmmmm: I wonder why.... Just some stats. That amount of money could also get you a motor cycle for four days. Or get you on a day long cruise along all the islands with enough free booze to take out a herd of rhinos.

Huh?! Het weblog dat onderzoekt ontmaskert aanklaagt en onthult?!

Als weplokker moet je wat over hebben voor de kijkbuiskindertjes. Dus heb ik even uitgezocht hoe dat nou zit met die militaire junta. Geen zee te hoog, geen brug te ver, geen kuil te diep enneh... nou ja je begrijpt. Natuurlijk staat de pers (althans in Het Land van de Glimlach en omstreken) bol van de 'politieke hervormingen', de 'democratie voor en door het volk' en niet te vergeten 'eindelijk een einde aan al die ver-schrik-ke-lijk-e corruptie allemaal'. Gelooft u het zelf? Daar gaat het allemaal natuurlijk helermaal niet over. Komt ie dan heh: even dat onderste steentje boven. Waarom nu dit en vooral ook, waarom nu?Nou, uiteindelijk gaat allemaal maar om een ding...(en nu allemaal in koor): Geld.

Nee: niet die cash die ome Thaksin in zijn eigen zak heeft gestoken door zo ongeveer de hele Thaise telecom infrastructuur aan Singapore te verpatsen. Waren ze bloedje link over, dat wel. Maar het gaat meer om de pegels die ome Thaksin had uitgetrokken voor een zootje Mega Projecten in 2007. Mega Projecten die natuurlijk alleen zouden worden uitgevoerd door familie en goede vrienden van ome Thaksin zelf. Boze tongen beweren dat het gaat om een bedrag waarvan je in de regenseizoen-sale makkelijk Cambodja zou kunnen kopen(in de aanbieding met gratis Laos in duoverpakking).

Beetje lullig in een land waar nog steeds sommige mensen dromen van die mooie tijd, toen ze nog maar een beetje honger hadden en hun (klein) kinderen nog niet wild werden genomen door hordes ingevlogen toeristen. Een land ook waar het leger in het zuiden zo langzamerhand met lollystokjes naar opstandelingen zou moeten gaan moeten gooien om dat ze niet eens behoorlijke kogels kunnen aanschaffen. Waren ze een beetje zat. Je weet hoe die legerbonzen zijn: die willen een beetje behoorlijke tanks om mee te spelen en nog een beetje ruimte om dat te doen bovendien.

Een lang verhaal kort: de deadline voor de budgetten voor 2007 is 1 oktober. En dan kan je dus op je reet gaan zitten en definitief fluiten naar al die poen. OF je kan wat doen. Nog even snel zorgen dat JIJ bepaalt wie hoeveel krijgt en waarom. Ja: jij zelf wat natuurlijk, voor een paar mooie glimmende tanks, nieuwe oorbellen en dat kekke jasje met die glimmende biezen. Maar ook een flinke bom duiten voor al je ziedende zakenliedenvrindjes die al een paar jaartjes lopen te knarsetanden. En misschien hier en daar een extra handje rijst en gratis condooms ofzo. Is maar een suggestie. Aan de nieuwe grondwet wordt namelijk nu gewerkt. Nog ideeen iemand?

And we're back!

Military coup? Yes. Something had to happen and it did. Notice anything different? Well, there are no tanks rolling through streets here. But everything in Khon Kaen is closed and that also means the school. The army has declared a national holiday, you see. Then there's the media. The TV was back to normal around noon and my state-internet switched on at about five. Of course this thing is the talk of the town and the country and the region, if not the world (except in Holland for some reason, where www.nu.nl doesn't even mention it on the homepage at this moment.

The word is everything will be back to normal tomorrow. In reality it might take until the elections that are said to be in a year. And it will take at least an appearance by the king to really settle things (but they say that is on the way). Strange? A little for sure. But I liked the way an American professor explained it on the Australian news: 'There have been dozens of coups in Thailand since 1932. In Thailand, this is the normal way to change a government.'

Welcome to the jungle

Ontvlucht je Nederland, zit je nog in de regen. En dan niet zo'n frisse zomerbui die lekker het vuil van de straten spoelt. Nee: dit is eerst minstens een half dagje stikken in de klamme deken. Dan de alles vernietigende wolkbreuk van een uurtje of wat. Degelijk Oud Testamentisch onweertje erbij. En dan nog even het naregenen om te zorgen dat het allemaal echt goed zeik- en zeiknat is. Staat er toch ineens 3 centimeter water in je tuin. En niet te vergeten zeker 30 centimeter in de straat. (Valsspelen, want daar zit toch zeker 5 centimeter op spuitend rioleringswater bij. Maar toch). Auto's lopen vast. Internet verbinding: doei. Je mag blij zijn als je stroom hebt sucker! Oh wacht: niks gezegd.

En als het dan eindelijk een beetje droog is komt de jungle zelf je even in je eigen huis uitlachen. Vliegende spinnen, ongelikte padden en vanalles dat steeds net te snel wegkruipt. Mieren maatje 'tering!', kakkerlakken die vragen of je die kip eigenlijk zelf nog wou eten en dus minstens vijf verschillende soorten 'Hee-Wat-Is-Dat?' Als je stil bent kan je ze horen. Kleine pootjes. Fluisterende stemmetjes.Beetje hier in een huis gaan zitten: MOEWAHAHAHA. Kom je nog wel achter. We weten waar je bed woont. Die grote natte plek waar je in ligt omdat afdrogen na het douchen niet werkt jah. Bij de zoemende muggen linksaf de deur door en dan gewoon langs het gif krioelen tot je bij die spugende hagedis bent. Lachen man, regenseizoen.

Slice of life

Who needs pictures when you've got your own little sketch artist in the classroom (thanks again for the picture Tonhom). It's all there: the whiteboard, the math problem, the picture of the King, Buddha aad the flag, the vocab, the fans, the teaching assistant, the sleeping student and of course me.

Meanwhile on the other side of the world, my grandfather died. That stuff can't be sketched. Don't know exactly where you are, but see you around and take care now you hear?

Het is wit en het draagt een grote gele kaars...

Pinksteren en pasen heb ik dit jaar maar overgeslagen. In dat grote paashaaspak stik je hier toch binnen 3 seconde de moord. En de chocoladeeieren... Daar wordt je niet vrolijk van. Vooral ook omdat niemand het begrijpt en ze gillend weg rennen voor een bruingevlekte maloot in een enorm paars pak. Daarom maar gewoon waikruh (lerarendag) en (deze week) het begin van de Boedhistische lente ofzo gevierd. Met kleine kinderen betekent dat: witte kleren aan. Deze foto's zijn dus niet van een soort kleuter Sensation White. Dat je het weet.


Van link naar rechts: onbekend, geen idee, naam vergeten, Ajarn Sirikhan, LageB, Jongetje met geldboom, Het School Hoofd, Chef Hoofd Onderbouw, weet ik het, op het puntje van m'n tong.

En dan nog even de klas natuurlijk. Klaar voor? Komt ie dan heh. Van links naar rechts en van boven naar beneden: Ajarn Sirikahn, LageB, Het School Hoofd, De vice senator van Khon Kaen (ret.), (half of helemaal verstopt) Kantapong, Nut, Ohm, Punch,Ya Ya, Naam, Pim, Boom, Benny, More, Dream, Tulip, Dear (en dan in de roze jas:) Fay, Arm, S, Guy, Best, Ruang Kao, Ice, Max, PP, Aum, Kritpat, Mhuk, en Yo.

PS: The jury is still out on the actual proof thing. I'll get back to you guys after Bangkok :)

Actual proof

Don't try to deny it: you are reading this. And that means we finaly proved it. A website can still have visitors after nothing has happened on the homepage for about a month. There is life after no updates. Well, I'm glad. And I am still very much alive thank you very much. Very alive and very busy trying to give 30 hungry little minds the knowledge that they so deperatly crave and rightly deserve. All this amidst the daily downpores, thunderstorms and blackouts that go with the rainy season. Anyway, just to keep you in the loop: since the last update we have been strutting our stuff in fronth of the classroom, we have been to a Thai funeral, we have been making ourf own worksheets, we done wai kru day, I've cut my hair and were going to Bangkok for a couple of days next week. So call it in: sushi, movies, burgers, books and alike be ware!

Meanwhile I award the trusty visitor who knows where the reference in the title comes from (note: there are TWO possible answers and ofcourse they are related) with autographed picture of me and of course eternal fame (as in: your name gets posted on this blog for better or for worse :) Post the answer in the comments or mail me. Good luck (MOEWHAHAHAHAHAHA).

Busy busy busy

Yes: I'm working hard. Take a peak at one of the three classes I teach. Mind you: this is the only class I can really call my own. This has my desk in the back. My name above the door. My Thai teaching partner and my teaching assistant right next to me and a TV plus a computer in the front. It also has the kids of course. thirty of them. I teach them 15 hours a week. That's Boom right there glaring at you during lunchtime.

Yes they are cute. Yes they are a little mischievous if you give 'm half the chance. But it's nothing compared to the other two teaching hours I have. Imagine if you will the same kind of room with at least ten to fifteen extra students. Two years older. A lower level of English. No teaching partners or assistants. Not even chairs and desks... Now that's a all hands on deck situation. Except you have just two. It's thrilling, exhausting, breathtaking and mind numbing all at the same time. So stay tuned!

Hirschi Ali eat your heart out

Feestje! Taartjes! Het duurt even maar dan heb je ook wat. In dit geval een stempel in je pas waarop staat dat je voor een heel jaar in Thailand mag blijven. Niet mis. Zeker omdat de meeste farang (buitenlanders dus) er voor naar de hel en terug moeten en dan nog maar een half jaar stempeltje krijgen. Kwestie van de juiste types kennen en lunchen met de man die de stempeltjes doet. Voor de oplettende lezertjes: dit stempel hangt inderdaad weer af van de werkvergunning. Anders geldt ie eigenlijk niet. Die werkvergunning schijnt er ook aan te komen. En dat ik allang begonnen ben met werken en dinsdag ook echt voor een volle klas spring... Ach...

Yay: nog more Laos foto's!

And I have er nog steeds more. About 20. But there must you dankzij Flickr weer a month op waiten. Oh yes, you can ze here looken, but dat is with Dutch commentaar. This takes you meteen naar de handige easy glijshow.

The new job!

Before we go into the pictures of my new school I would like to share what's known in Holland as 'een kraker van een foto' (a cracker of a picture?) made during songkran by my dear friend, teacher, landlord and neighbor Ajarn Kaisit (he doesn't know everybody, no: everybody knows him). The people to the left and the right you should probably know. The man in the middle is no other than the governor of Khon Kaen. So all I have to do now is put this picture on my desk and I will have automatically scored major bonus points with everybody. It's like a picture of you in the White House. Way to go ajarn Kaisit!

Now meet my new school: Anuban Khon Kaen!

And meet my first students during the introductory lessons (I guess teaching and proper framing don't go together...)

And last but not least a nice shot of the head of the Mini English Program: Ajarn Lawaan.

Yes hoor! Pictures!

A tripje to Laos is nog best kind of a big deal. Ik mean you sit toch at least three hours in the train. After that must you minstens one and a half hours at the border kloten en to Vientiane go with een tuktuk or something. Dat is why these mensen are asleep. And because ik per maand only some pictures kan uploaden is dit even all the foto's. But there is more. And it comes eraan. If you can dit not readen than is that too jammer, for me het saves a whole lot of tijd :)

Back from Bangers

Bangkok was a blast. Got a bag full of books (and I mean full). Saw an unpirated, undubbed English movie (Inside Man by Spike Lee) on a really big screen. Ate more sushi and sashimi than there's fish in the sea at Fuji. Had the Whopper I craved (and waved it around in plain sight for our manic friend in the picture to see). Shopped 'til I dropped. Bought the wrong shoes but managed to return them. Slept in a 400 Baht room that was fine somehow (and it's on the MBK-mall's doorstep). Met a Dutch guy that drives like a Thai guy. Got more books. Skipped all the touristy stuff we had planned. Got soaking wet from the rain. Got a cab to the bus that made an most interesting detour trough some of the lesser known outskirts of Bangkok. Then got on the most perfect 6 hour bus to Khon Kaen and that's all she wrote. Strangly enough, I liked the trip but it was very good to be back. Away from the noise, all the people and the pollution. Maybe I'm getting old or something. Oh Yeah: we had no trouble with angry mobs, curfews, riots or whatever. PM Taksin bowed out on the second day we where there. No sweat. Next up (after Songkran): Laos...

Als ze me zoeken...

Ik hoop dat Bangkok er klaar voor is: wij komen er in iedergeval aan. En de politieke en sociale impasse dan? En de rellen? En de nood toetstand? En de avondklok? Zal allemaal wel. Ik heb nog niks van gehoord. Trouwens: een mens moet boeken hebben en Japans eten op z'n tijd. later meer:)

BREKEND NIEUWS: Het is een zooitje

Ik was dus van plan om een maand vakantie te doen voordat ik me in de slangenkuil stort met 30 kleine 6 jarige monstertjes op een Thaise lager school. Ik was dus van plan om naar bangkok te gaan. Boeken kopen, films kijken, enorme hamburgers eten: van die dingen. Helaas hebben ze net het belangrijkste boekenkoop/filmkijk/hamburgereet-gebied van Bangkok zo'n beetje dicht gegooid omdat er een stuk of tienduizend anti-premier-Thaksin-demonstranten gingen kamperen. Dit in verband met de aankomende verkiezingen (2 april) die dan weer geboycot worden door iedereen behalve de party van Thaksin zelf. Dus gaat ie winnen? Ja. Maar wat er nou echt gebeurd na 2 april weet niemand. Zelfs de BBC niet echt (en die zouden toch de types met de onafhankelijke info moeten zijn), zag ik vanmorgen op tv. De vorige keer dat er een dergelijk machts vacuum was draaide het uit op twee dagen chaos, avondklok, media black out en schieten (en daarna gezellig amnestie van de koning voor iedereen). Dus dat tripje Bangkok: even wachten. Hopelijk breekt de pleuris niet ook nog even uit in Laos, want dat was het volgende op het vakantie lijstje. Check zelf het laatse nieuws (als je dit zeer slappe semi journalistieke aftreksel zo mag noemen) in de krant van de koning www.bangkokpost.com of de anti Thaksin aanhangers www.nationmultimedia.com (Thaksin zelf heeft niet echt een krant, maar dat hoeft ook niet die heeft alle tv kanalen al :) Oja: het eerste behoorlijke artikel dat een beetje normaal uitlegt wat er aan de hand is staat hiero.

If tea is your bag...

Yes ladies and gentlemen. Thailand is quite the place for when tea is your bag. Not only do they have many exquisite kinds of tea (from the Imperial Chinese white tea to all kinds of soothing Japanese green teas), sometimes you actually get your tea served in a plastic bag. The same goes for any kind of non-alcoholic beverage you can buy at roadside stalls, but especially for a refreshing drink know in Thailand as 'cha yen' (tea cold) or 'cha nom yen' (tea milk cold).

Now don't adjust your monitor. There's nothing wrong with it. This muddy bright orange color is what the tea is supposed to look like. The color comes from a low quality variety of red tea grown in the north of Thailand or (more often) food coloring. In taste cha nom yen is a relative of it's piping hot Indian cousin 'chai masala'. But there's no cardamom or ginger or pepper in cha yen. They left in the star anise and some other herbs, added ice cubes and sometimes if you are lucky a bit of licorice flavor (which is weird because there isn't anything like licorice available anywhere in Thailand. And what do you know: I am lucky. We have the perfect cha nom yen stall right in our Soi. With licorice and everything. Cheers!

Gezocht: monnik

Even terug naar Vientianne, Laos. Een van de leuke dingen die ik daar twee weken geleden gadaan heb is (natuurlijk) het bezoeken van tempels. Nee ik ben geen hippie. Ik vind tempels mooi. De Ing Peng tempel was trouwens niet alleen mooi, maar ook nog gezellig. Het kan aan mij liggen, maar hoe vaak zit je nou voor een gouden Boedhabeeld te lullen over literatuur, reizen en jah: ook levensbeschouwing, religie en noem de hele stoffige hoek van de bieb maar op. Zet er een fles wijn naast en je hebt de gemiddelde vrijdagavond in een of andere luxe societeit in Amsterdam. Maar gelukkig: hier geen wijn, geen sigaren rook en geen gebral. Wel wierrook, schaduw en een jonge monnik met de bijnaam Noi, die eng goed Engels, Frans, Thais en natuurlijk Lao sprak. Hij dook op uit de bosjes (zie foto) en liet de hele tempel zien. Alle beelden, alle boeken, met een uitgebreide uitleg in minstens drie talen.

Het grappige was dat hij ons uiteindelijk om advies vroeg. Nou hadden we kunnen zeggen:' Ja, hallo. Wie is hier nou de monnik?' Maar op de een of andere manier doe je dat dan toch weer niet. Anyway: Noi was naarstig opzoek naar meer kennis dan hij onder het communistische regime van Laos kon krijgen en had bedacht om maar eens in Thailand te gaan studeren. Goed plan. De grote vraag was: waar? Onderwijsspecialist als ik tegenwoordig ben, riep ik dat ik dat wel even zou uitvogelen. 'Easy' zei ik nog. Daarna was het een kwestie van een mailtje, hop naar de beste Boedhistische school van de regio en leren tot je er bij neervalt kreng.

Nou heb ik het nog weten uit te vogelen ook. Alleen dat mailtje daar, ging het mis. Want alle variaties op Noi's emailadres waren zo dood als een pier. Grrrr. Lekker dan. Nou zou het kunnen dat de Volks Republiek Laos gewoon alle mail blockt. (Er gaat in Laos ook geen internetsite de lucht in of de partij weet ervan. Check voor de gein 'ns het Laotiaanse internet via www.vientianetimes.com) Daarom wil ik bij deze een oproep doen. Ik zoek dus een monnik van ongeveer 20 jaar met de roepnaam Noi. Hij is kaal, draagt een gele jurk en is vaak in de buurt van tempels te vinden. Mocht je trouwens iets wil weten over Boedhistische scholen in Noord Oost Thailand: zoek het lekker zelf uit!

Moeder!

Ik was er in Nederland al gek op: MaMa noodles (verkrijgbaar bij iedere behoorlijke toko). Het makkelijkste recept voor een lekkere Thaise Tom Yum Goong. Men neme 1 zakje MaMa en kokend water. 3 minuten later is het klaar en smullen. En als je wil kan je er echte garnalen in doen en alles. Nou leuk toch? Jah. Heel leuk. Helemaal toen ik ontdekte dat ze hier een variant hadden met automatische cocosmelk erin. Wat ik dan zit te zeiken? Nou: MaMa is in Thailand een klein beetje anders dan in Nederland. Mama is in Thailand ongeveer 13 keer zo pittig. MaMa is een beetje uitgeschoten met de peperette. MaMa is godver veel te gloeiend heet, maar ook te lekker om te stoppen met eten. Wat ook niet helpt: in Khon Kaen is de zomer begonnen. Goedemorgen. Bij de volgende toon is het negen-en-dertig-komma-vijf- graden- in de schaduw-precies. Een sauna? Was ik er maar!

Do you do requests?

Of course I can't ignore anyone who wants a special story, subject or picture (getting any of you that one special song is going to be though and I could say that I'm working on that but I would be lying through my teeth). After I dragged a certain publicity shot for the school into a MSN conversation without thinking, people have been asking me to put it up here. Well, it's been on display at the Khon Kaen postoffice. So why not: here it is. Enjoy. The people on the right should at least look vaguely familiar. The guy on the left is Mike. One of the nicest guys in Khon Kean (and no I'm not just saying that because he's my boss).

Is daar nog iemand?

Hiero inmiddels ook weer. Moest hoognodig naar Laos. De hoofdstad Vientienne (of hoe je het ook schrijft) om precies te zijn. Mooiste land van de wereld misschien wel. Maar zo hoort dat met het laatste land waar je geweest bent. Anyway: weer een nieuw visum in de pocket. Niet interessant? Misschien deze pics dan...

Dat zal je leren!

Wel eens half Thailand doorgezeuld met (okay: onder andere) een berg drumboeken in je tas? Onnodig dus. De beste oefeningen uit de beste drumboeken van de beste drummers staan gewoon hiero, met filmpjes en geluut! Het was al een van mijn favs. Bijvoorbeeld vanwege dit filmpje. Maar nu ben ik er helemaal niet meer weg te meppen (tadoem tsssss).

Adjemenaaauw?!

Wie het bedacht heeft... Maar dit is dus Pepsi Latte, oftewel iets dat er uitziet als cola maar dan met koffiemetmelksuikerkauwgumenbubbeltjes-smaak. Nog zo'n leuke vraag is: waarom nou toch? Ik proef het drie uur later nog. Zegt het stemmetje in mijn hoofd: 'Ik gilde toch brwaaaaaaaaag neeeeeeeh!'?

Wat is er mis met dit plaatje?

Goed kijken: wat zie je daar naast die bananenpalm? Juist! Wolken! Waar is DE ZON?

BREKEND NIEUWS

Prime Minister Thaksin heeft nogal wat mensen pissig gekregen door (onder andere) 49 procent van Thailands belangrijkste telecom bedrijf te verpatsen aan Singapore en het geld (de tegenstanders zeggen: geld van het Thaise volk) in eigen zak te steken. De PM zweert in zijn 'de staatskrant' dat dat onzin is: www.bangkokpost.com. Natuurlijk hebben ook de tegenstanders een krant (en het is een wonder dat die nog verschijnt/nog in de lucht is: www.nationmultimedia.com. Naast een ordinaire mediaoorlog is er inmiddels ook een lang beloofde protestmars (toch nog 10.0000 man schijnt) gehouden in Bangkok (zie de Nation) en is de koning erin gesleept omdat Thaksin heeft gezegd dat alleen de koning 'm kan ontslaan. Ondertussen hebben de tegenstanders van de PM ook maar een brief aan het leger gestuurd om te vragen of ze de PM niet meer willen steunen. Dat zelfde hadden ze eerder gisteravond ook al aan de koning gevraagd. Voorlopig is het even stil aan het front. Maar meer protestmarsen zijn al beloofd... Gaan er echt doden en gewonden vallen? Komt er een nieuwe PM? Zo ja: is die door de koning aangewezen zoals de inteligentia dat wil? Meer nieuws als het zich ontvouwd op jouw betrouwbaarste naam in nieuws: www.arainameanswhat.blogspot.com!

Updeet 7/2: ondertussen zou het best wel 'ns kunnen dat je niks meer ziet als je op www.nationmultimedia.com klikt. Dat ligt dan niet aan uw toestel...

Updeet 12/2: nationmultimedia is terug en de protesten ook. In de wandelgangen hoor ik dat het nog wel tot oktober kan duren, maar dat het downhill is voor de PM.

(U)S ED

Thrity minutes was all it took. Thirty minutes in Laos. And whammo: I had used my Lao visa and gained a new thai visa for the next thirty days. That was quick. And easy. And all I did was walk from the entrance straight to the exit...

Foodism

Sometimes you get lucky. Not in Thailand though. Luck has nothing to do with it. It's all about karma (cause and effect) and merit (which you get provided you don't enjoy killing mosquito's too much and give to the poor and generally do the right thing). I don't know what I've done right. But it must have really been something. Because somehow we just happen to work and live very close to the best chicken shop in the world. That's right: the best in the world. It's roasted by the roadside on a stick until absolutely perfect, with a slight but ever so delightful hint of asphalt. *wipes keyboard clean of saliva* To top it all off the chicken comes with a fine tamarind based dipping sauce adding a nice spicy twang. *wipes keyboard clean of saliva again*

Now I can hear you think: what about the poor chicken and the tamarind and stuff. Two possible answers: 1) They had it coming. 2) It will back fire completely and I'll probably be roasted to a crisp in a next life. Delicious...

Boom, roos, vis...aap?

Rare kringeltjes. Netjes tussen de lijntjes, anders wordt de meester kwaad. Zweet en inkt: een gevaarlijke combinatie. Dat geeft vlekken. En vlekken blijven nooit tussen de lijntjes. Ik vond Nederlands al moeilijk schrijven. Thais is nog erger. Net als de kramp die je er van krijgt. Dus als je nog 'ns niks te doen hebten je wil terug naar je kindertijd: doe maar 'ns Thais schrijven. Misschien mag als ik vandaag mijn best doe wel in de zandbak...

De koning en ik

Oplettende lezertjes hadden het -heel scherp-al gezien (zie de comments van de vorige post): ik heb de Thaise koning aan de muur hangen. Dat komt niet omdat ik naast een stropdassendrager ook nog een een sakkerse koningshuizenfreak ben geworden. Dat komt omdat ik een gemeubileerd huis huur en daar staat een ijskast in, een tv, een tafel en ook deze gezellige foto van Zijne Koninklijke Hooghuid en Mevoi Hare Koninklijke Hoogheid plus de poes hoort bij de inboedel. Weghalen kan niet. Nou hoor ik je al denken: het is toch godverjozef en nondedomme je eigenste huis van je eigenste centen? Bijna wel ja. Maar in een land waar ze (not kidding) een aparte taal hebben om tegen de koning te praten, waar je niet eens naar een vergeelde sticker van de koning in een smerige ouwe taxi mag wijzen of sterker: niet op je wegwaaiende briefje van 100 baht mag gaan staan omdat daar de koning op staat, laat je dat wel uit je grote gelige kaaskop. Ik neem eigenlijk al een risico door deze plaat op het web te knallen. Hij is scheef en dus alles behalve netjes eigenlijk. Verder iets over het koninklijk huis zeggen durf ik al helemaal niet. Ik hoorde net al een helicopter en een sirene en je kan nooit weten. Gelukkig zijn ze erg vrienden met Bea. Kan ze in haar aller aardappeligste Engels uitleggen dat ik het allemaal niet zo erg bedoel.

Ober!

Ja: dat is een stropdas ja!

What a view!

Sunset in our own soi 17! More pics on the way. Enjoy these shots from Singapore in the meantime...

Ali illigali

Toch leuk, dat in Thailand aan de bak proberen te komen. Geeft je een beetje een idee hoe het is voor een gemiddelde nieuwe Nederlander in het altijd gezellige Holland. Okee: ik ben niet in Thailand uitgenodigd om poep te komen scheppen, vloeren te dweilen of bollen te plukken. Ik ben niet gemarteld en/of gevlucht. Ik wordt hartelijk verwelkomd inplaats van gemeden als de pest. Maar ik kan niet even in de massa verdwijnen. Best gek. Ik word nagewezen op straat en regelmatig bekeken of ik van Mars kom. De formulieren en de bordjes bij de Dienst Werkvergunningen zijn onleesbaar. En ik zal nooit weten of die breed lachende meneer achter het bureau me zit te fokken of dat het deze keer echt allemaal goed gaat komen. Echt praten met mensen op straat is pittiger dan de meeste gerechten hier (geflambeerd). Ja: ik weet flink wat woorden. Maar ik klink vast als een kruising tussen Dennie Cristian, Barry Stevens en Balkenende die verwoede pogingen doet om Engels te spreken. Trouwens: hier in het noordoosten praat iedereen plat-Thais. Best lachen, maar meestal totaal onverstaanbaar. Een pluspuntje: als de politie m'n werkvergunning wil controleren kan ik altijd doen of ik 'm niet begrijp. Houden ze niet van. Ze kunnen je toch niet meenemen naar een Regionaal Opvang en Vertrek Centrum om je verder te ondervragen met een Nederlandse tolk, want dat hebben ze hier allemaal niet. Trouwens: het goeie aan Thailand is ook dat je zeker weet dat de politie corrupt is. Per ongeluk met je auto op twee wielen en uit je raam pissend door de politietuin gereden? Gewoon even een paar duizend Baht storten in het fonds voor nieuwe Thaise politie petten. Ook niet mals: als ik hier op mijn balkon een schaap wil slachten, een burga wil dragen of kaaskroketten wil bakken dan mag dat gewoon. Wat een land!

Sawut dee bpee mai!

Or as we say in English: happy new year! I know I'm late, but this is the first time I've been online in ages. I still don't have highspeed in my house (the high speed apperently does not refer to the guys connecting it). I have lots and lots to tell, but there isn't any time. At least I can wright about the ultra secret stealing of my creditcard data now. That's the end of the media cover up by the Visa guys. To make a long atory short: somebody (I think a not so ladylike lady) got hold of my data through (enter bizarro world) somone in the Bangkok Hospital in Phuket and went shopping with it at the Austrian airport (this is where a fat German talking husband might have come in). Just 4000 euro's worth of electronic equipment and (!) sunglasses... My new years resolution of course is not to let this happen again. Did I mention this is also the year of the dog according to the Chinese. Well: grrrrrrrrrrrrr:)