Koud heh?!

Ze lopen hier met truien aan. Bivakmutsen hebben zelfs. Waarom? Omdat het winter is natuurlijk. Mij wordt ongeveer 12 keer per dag door iedereen en z'n Malle Eppie gevraagd of ik het koud heb. Want het is 20 graden en dat betekent dat het kwik 's nachts toch al gauw in de buurt van de 10 komt. Daarom kwam de huisbaas samen met z'n vrouw even een paar armen vol deken brengen. Maar een witte Kesrt gaat het niet worden denk ik. Mooi bruggetje naar Tessels geheim. Die heeft namelijk in Singapore een KERST CD gekocht van jazzslagerzangeres DIANA KRALL. En die draaien we nu dus ook steeds. Ho ho ho inderdaad. Maar eerlij is eerlij: hij is nog best te doen. Het Andere Grote Geheim heeft iets met mijn credit card te maken.Zodra er breaking news is meer...

Different Bat-time, same Bat-channel!

We are leaving for Bangkok again. That means no more wireless highspeed internet for a while unless I can secretly hookup to someone elses near my hotel. Or it could take to until we have our internet connection in Khon Kaen hooked up for us to get back online properly. That means fewer posts (aaaaaaaawww), but I'll try to surprise you (yay!). Stay tuned!

Ang Mo in Wonderland

They say there are two things you can do in Singapore. You can eat and you can shop. That's it. Of course that is not really true, but an exaggeration to please small minds that can only think in aphorisms and slogans. In fact, there are no less than three things you can do in Singapore. Because you can also be a tourist, meaning: seeing sights and going on rides. Here it is part of the way of life, especially when you are an Ang Mo. Ang Mo's are easy to spot. They are tall, pale red haired creatures in bright t-shirts and shorts. They come in a couple of varieties: with and without huge cameras, with and without huge backpacks, with and without designer sandals and the female of this species that the Thai call ‘Farang’ have sometimes been known to go out in nothing more than a see through skirt and g string underwear. They are a usually friendly, but often kind of loud bunch that seems to have permeated almost every country in the world, specifically those where the eating and shopping is good.

Now, I don’t have read hair, but that doesn’t matter. To the Singaporeans I am close and pale enough, so I am definitely an Ang Mo or ‘Red Hair’. And I go where the Ang Mos go. I shop, I eat and I take the breathtaking cable car ride to the Island of Santosa. I check out the Raffles Hotel. I walk around In colorful batik shirts. And yesterday I finally got in to the ultimate ride: the Night Safari. It’s like going to the zoo in the dark. A smart move because a) all the nocturnal animals are wide awake and b) you fill in all the dark places with your imagination. Of course the jungle here is kind of real already. The temperature matches, there is no need to fidget around with cans of eau de jungle or set up speakers to produce some nice cricket sounds. But something about it being dark makes it more real and probably larger than life. Especially since you can actually walk through this jungle. Especially because you have some really close encounters with the animals. Ever gotten buzzed by a flying squirrel the size of a cat? Well, since yesterday I have and teher are no words to describe it.Then there’s the actual ride. You hover gently trough the night past all kinds of animals (that are naturally all just having dinner in the perfect spot, bathing in what seems moonlight before they go back to their trailers and throw a fit because their contract specifically states ‘grass from the south face of the lower Himalayan Terrai). It’s all perfect: even the Tiger takes extra special care to hide a little and slowly come forth from the evening mist. Ever you ever get the chance: go there. Go there and say ‘hi’ from this Ang Mo.

The Birds

While we are all waiting for Tessel to fess up (I have pleaded, trust me) here's another story. Like most of you know I've been following birdflu for over two years (search for my posts on Hamsterwoede) And I can't get over the lack of information around. I don't want to scare anyone, but ever since the WHO has changed its tone from general PR type corporate info to downright cynical, I would say that even if it might not come to pass, something potentially huge is concerning scientists right now and somehow it's being kept very quiet. To me it seems like a Hitchcock type thriller with the strange twist that it's real. Although of course (rest assured) all the rich countries in the world are stocking up on the miracle drug Tamiflu...

Check out Birdflu-central every now and then: it 's very interesting.

The plot thickens

While most of the people we know arew now wondering about this Big Secret (it's gotten out of hand: no, we're not married, aliens, pregnant, secretly back in Holland and the real secret is probably going to dissapoint you) there is already an other secret and this time I want to write about it, but Tessel should. It's really her secret. No: she's not married, an alien, pregnant, secretly back in Holland. She has bought something and it's... well, let's hope she will come clean quickly;) You will be shocked and smiling!

While I'm at it: I'd like to say a special warm hello to our hosts Mike and Dorothy :)

Chillin'

Everybody (not in the tropics at the moment that is) has been asking me for some bad news instead of all this talk about big houses, nice food and frosty drinks. (Apperently a birdflu pandemic threat isn't enough :) Well: I've got just the thing. I'm cold all the time just like you. But only at night. And that's because I am not used to sleeping in airconditioning as it seems. And of course the local tiny thin blankets don't help. So there you go. And this morning I stubbed my toe (my very cold toe) and it hurt. So just Enjoy that for a while and gloat and I'll tell you of all the nice things I'm about to do tomorrow. Deal?

Before I forget: yesterday I mentioned that I had a big secret (in Dutch) and it is true. But it is nothing that big. We are not preggers or anything and don't worry I won't tell the world that you're gay, cheating, the one who spits in you know who's coffee and about that ting you do and we talked about. You can breathe now. Breath in and out. No worries. Mine is just a nice story but so much more mundane... Of course I will blog it the minute I can. In the mean time: please keep on guessing :)

Het Grote Geheim

Mja. Soms is er dus iets en daar mag ik niet over schrijven. Dit is dus zo'n geval. En wat is het moeilijk om dit stil te houden. Het is niet echt schokkend ofzo, hoewel er wel over te schrijven valt. Sappig zelfs. Maar het mag gewoon niet. Wat dan wel weer goed is: we hebben er gezellig een mysterie bij!

Demolition man

Sly says hi. No: of course Mr. Stalone is not really here. But the only thing missing here in Singapore to complete the picture is in fact the Italian Stalion. We are that close to being extra's in Demoltion man or maybe some prequal that's due out this summer. (If you have not seen Demolition Man I strongly suggest you rent it, or better yet: buy it cheap cheap from the sleazy guy with the golden neckles down the street selling only 'real originals'. You'll probably have a good time and for lack of a better purpose, you will have an idea what this post is about and what we are up against here). Cause everything is so nice. So organized. And even though Big Brother must be watching this Brave New World (enough with the book quotes already): I don't care. It works, it's good, you're happy. The only thing that freaks me out is that everybody really does as they are told. Sure the fines are hefty and caning is not as nice as British pervs tell us it is. But there is not even the slightest bit of rebellion. Sure the teens listen to punk rock, but they do so wearing T-shirts saying 'I am entiteled to be grumpy' instead of 'Slipknot', 'Eat the rich' or 'Slaytanic $#@! slaughter and slutfest' or whatever is the flavour of the day. No grafitty, no stepping out of line, on the line or even towards the line. And like I said: it's nice. It works. I wonder for how long.

Ketchup!

OK: So I haven't posted a while and since I have had a couple of complaints from all you Dutch folk te next segment is in Dutch (if I can remember the language). The next time we' ll do some English again and Thai... well who knows when...

Dat ik niet veel gepost heb heeft een goeie reden. Nee echt. Maar ik maak het goed met een hele lange. Komt ie. Probeer een beetje bij te blijven. Er is veel gebeurd en gedaan. Ten eerste hebben we een job (een baan dus) gevonden in Khon Kaen midden in de haardkoor van Thailand, de parel van het Noord Oosten, oftewel een scharrig maar symphatiek en typisch Thais stadje langs de snelweg naar Laos (maar daar over later meer). Een stadje waar we hard nodig zijn omdat de meesten nog niet eens normaal 'Hello' ('Hallo' dus) kunnen zeggen. Laten we vooral ook niet vergeten dat het eten er lekker is en er bijna geen toeristen rondlopen -een eigenschap die je na een maand Phuket en een weekje Bangkok hoogseizoen echt bijna aanbid als een net aangemeerde matroos drank en hoeren- bovendien is het er ook nog eens een spotgoedkoop (maar daar over later meer) en zijn de honden er minder talrijk en aanmerkelijk aardiger.

De baan is ook nog eens perfect qua uren en als we de werkvergunning (daarover later meer) rond krijgen helemaal dat je zegt van eh joepie deeee...... Precies! Bangkok bleek te duur, te veel gezeik en restricties en dan val je iets makkelijker voor twee Gristelijke maar toch nog heel gezellige cursusgenoten die een Language Center (een centrum waar je Engels kan leren dus) oprichten. Zeker als het ook nog prima schuift (maar daar over later meer).

Al is het stadje scharrig: ons huis is dat zeker niet. Ik ben nu al vergeten hoeveel kamers, maar laten we zeggen dat het een fokking bungalow is met twee verdiepingen en alles er op (bad, gewone zit wc's, tv, de hele Negen) en eraan voor nog geen 220 euries in de maand (behalve vreemd genoeg iets om op te koken, hoewel je het zou hebben kunnen verwachten in een land waar je op iedere straathoek voor 2 euro je eigen gewicht in curry kan halen). Natuurlijk slaat die 220 euries wel een gat in je loon van 30.000 Baht, maar jah: je moet wel een kamertje hebben voor types die zonodig willen langskomen om Het Echte Thailand te ervaren. Voor angstige types: er is een Groot Duur Hotel, een Mac en een Pizza Company (al zou je wat moeite kunnen hebben met de Thaise menu's).

Niet dat we al een contract en een vergunning hebben trouwens. Nou denk je te simpel. Maar we hebben met de Minister van Onderwijs van de streek gebabbeld en het is vooral een kwestie van gewoon beginnen en 28 duizend formulieren invullen en even geduld hebben. De parade die we hebben gehouden gisteren beviel ze duidelijk: allemaal goedgekapt, gewassen en geschoren (ook de oksels) naar binnen banjeren en die hotemetoot volstorten met papier: diploma's, getuigenschriften, cv's, alles met stempels krullende lijsten en handtekeningen dus.

Terwijl ze dat nu doornemen (succes) en de huizenmeneer alles nog meer laat glimmen moesten we natuurlijk wel nog even het land uit want, hey: de grensmeneeer en de vliegmeneer meoeten ook munten verdienen. Gelukkig hebben de Gristelijke maar toch gezellige types die de school oprichten een huis in singapore. Daar zit ik nu in een origineel Singaporees 4 kamer staatsapartement (Fidel jongen als je dit zou zien: je zou je sigaar opvreten van jaloezie) te genieten van gratis draadloos internet en niet te vergeten van een vakantie van twee weekjes waar ik geen verblijfkosten voor betaal. Not bad (niet slecht dus) dacht ik.

Het plan is nu (famous last words oftewel beroemde laatste woorden) om na twee weken terug te gaan alles een beetje op te zetten, uiteindelijk een betaalde visarun naar Laos te doen (zoals eerst gepland) met een ander visum terug te komen en op die manier zachies de hele papier winkel in orde te hebben. Dat moet lachen worden. Ben ik wat vergeten? Oja: het Nike-horloge doet het weer want is in Bangkok gerepareerd en Kentucky Fried Chicken moet dood, want die bezorgen hele, hele nare kip, met vieze zoete ketchup en brandend maagzuur. En foto's... ja mensen: ik ben er mee fokking bezig okay?

The Big Mango

We are in Bangkok again and there is nothing like it. The buzz, the busy and the con artist on every street corner: what more can you want? Well: lots actualy. We need to get a lot of affairs in order for are trip north east. Need to get the Planet, need to get visa, need to get pictures taken, need to see Harry Potter when it comes out, need to buy new books (cause Tessel has read vereything again), need to buy the strange Discoclassic-turned- to-Bossa-CD by some French chick (it's so wrong that it's juuuust right), need to try tro find the best Indian restaurant in Bangkok, need to pay a visit to the Nike-headquarters to get my watch fixed, need to eat some western food that sticks to the ribbs, need to visit the Grand Palace and China town again, need to check out some of the places in Bangkok we haven't been to, need to see someone who knows something about a sure way to fit this all into a couple of days and of course we need to be back in Hualampong-station at the right day at the right time to get on the train and pick up the 40 kilos of luggague we left behind in storage. I hear Laos and Isaan are quite peaceful and lovely this time of year...

FAQ

Recently we have had mny questions and frankly: it is time for some answers.

Where are you guys now?
We are in Prachuap Kiri Khan or how ever it is spelled.

Why do you keep referring to places in Thailand in terms of food?
Thais do, so why can't we?

Do you have a house yet?
No.

Do you have a job yet?
No.

Do you have a telephone yet?
No. Give us about a month.

Is it safe to say that you guys are currently lounging about on pristine beaches staring at sunsets and drinking frosty drinks?
Yes. Apart from the sunsets, we are on the east coast: you do the math.

Wat doe je nou dan?

Ik heb gemerkt dat het niemand nou precies duidelijk is wat ik hier in Phuket heb uitgespookt. Logisch: want dat heb ik ook niet echt verteld. Omdat ik nu ineens even een beetje tijd teveel heb: here goes.
Tessel en ik zijn nu TEFL gecertificeerd en dat betekent dat we overal ter wereld Engelse les mogen geven. Om dat te bereiken hebben we intensieve lessen gevolgd over les geven, lesplannen maken, lesmaterialen maken, levetesten, lesmethoden in het algemeen en eentje in het bijzonder: ESA-lessen. Dat is hip in Lerarenland en betekent dat je je les opdeelt in drie hele logische blokken. Engage (vaak een toepasselijk spelletje zodat ze wakker worden en in mijn geval Engels gaan denken), Study (waarin je de klas echt iets leert en checkt of ze het snappen) en Activate (waarbinnen studenten de ruimte krijgen om alles in de 'praktijk' te brengen; een rollenspel ofzo). Natuurlijk zijn er ook varianten mogelijk. Maar ik moet zeggen dat het op die manier stroomlijnen verbazend goed werkt. Verder hebben we in de afgelopen weken in een klap meer dan 25 vrienden gemaakt. Mocht dit weblog straks ineens gedeeltelijk in het Engels zijn dan weet je waarom: inderdaad omdat ik te belazerd ben om die ook nog 'ns allemaal te mailen :)

Anyway: nu is het dus tijd om een baantje te scoren. En het eerste aanbod voor ons is al binnen, terwijl we nog niet eens echt gezocht hebben. De job (met een voor Thailand prima salaris en uren enzo) is in Khon Kean (en dat schrijf ik waarschijnlijk verkeerd): het centrum van het Noord Oosten van Thailand, waar heel lekker en bloed heet eten vandaan komt, maar waar we nog never nooit geweest zijn. Vandaar dat we de komende tijd langzaam en relaxed (via andere aanbiedingen en locaties) langs de oostkust van Thailand naar Bangkok trekken en dan door naar Isaan (de streek waar het allemaal om gaat) en dan door naar Vieng Chang (Laos) voor de visarun het land uit en ook weer in dus. Einde phuket. Als we ons kwaad maken zijn we hier dinsdag weg en bussen we naar de andere kust...

Ook mooi: bescheidenheid

Omdat Tessel niet wil opscheppen en (laten we eerlijk zijn) nog niet echt het loggen te pakken heeft (hint hint) en natuurlijk omdat jullie allemaal nauwelijks kunnen slapen van nieuwsgierigheid: ja we hebben de Grote Gramatica Test doorstaan. En hoe! Voor 'n Lage B ging ik toch echt behoorlijk hoog met 91% enneh: Tessel vond het wel geinig om te kijken of ze de bek leraar op de grond kon krijgen. Dus scoorde ze 100%. (Het hartritme van de betrokken docent is inmiddels normaal en hij is buiten levensgevaar).

Ik heet Sorn, hoe heet ben jij?

Eindelijk: ik heb een Thaise naam. Alle Thais krijgen als ze geboren worden een bijnaam. Meestal 1 letergreep en vaak grappig. Muis of Groot of wat dan ook. En dan maar hopen dat het waar wordt. In mijn geval ging het meisje achter de receptie van de school grondig te werk en kwam na twee dagen onderzoek uit op Sorn. Oftewel ' Pijl'. Niet gek. Tenzij ze volgens oud Thais gebruik aan m'n ketting trekt en me vol trots de wereld in heeft gestuurd met de naam 'Leuter', 'Lullo' of 'Lijke randmongool'.

Natuurlijk was dit weekend (lees het Grote Gramatica Studeer Weekend) inderdaad een van de mooiste tot nu toe (voorzover ik dat vanachter mijn bureautje in het hotel kon zien). Maar het moet haast wel, want toen de airco het voor de tweede keer deze week begaf was onze kamer sneller dan ooit een sauna geworden. En dan is het dus mooi weer.

Ook heet: in een pepertje bijten, 'm uit je mond vissen en dan in je oog krabben...

Lekker

Snelle update want erg druk want Enorm Gramatica Examen maandag waar minimaal 75% gehaald moet worden. Weten wat precies de past perfect continuous is? Moet je mij hebben. Jammer dat ik ook nog woordsoorten, phonologie en nog 1 miljoen dingen moet weten (natuurlijk allemaal in het Engels). Gelukkig geef ik morgen mijn laatste les van de week en is er een ongetwijfeld zonnig en strandwaardig weekend om nog heel veel in te doen. On the bright side: op twee na zijn al m'n papers klaar en satisfactory (dus klaar; in tegenstelling tot types die unsatisfactory voor hun kiezen krijgen) en heb ik nu al de minimaal noodzakelijke 4 uit zes satisfactories voor het lesgeven behaald met nog twee lessen te gaan (you do the math). Genoeg gelest: ik heb ondertussen ook nog een raar blauw drankje ontdekt gemaakt van een bloem dat van heel leuk van blauw naar rood verkleurd: Anchan-sap/juice/num. Heel fijn/good/aroy en nog gezond/healthy/whatever ook!

Vrienden maken

Natuurlijk heb ik nu al weer een restauranteigenaar gevonden die me begrijpt. Deze man (Leo) maakt voor weinig gerechten die zo uit de paleiskeuken hadden kunnen komen en dat is logisch want daar komen zijn recepten ook vandaan. Helemaal leuk wordt het als je ook nog kookles krijgt. Die begint vreemd genoeg met heel lang lullen en daarna met een tripje naar de markt, natuurlijk op de brommer (want daar rijdt iedereen hier op). Die markt is niet de supermarkt of de toeristendingetjesmarkt maar een echte Thaise markt waar ik de enige blanke ben, waar het vlees in lappen leeg hangt te bloeden en waar medicijnmannen drankjes verkopen die zijn gemaakt van gember maar die 'zeker weten net zo goed zijn als viagra' (Of eigenlijk nog beter want deze kloppende potentie wordt je bij wijze van spreken in de schoot geworpen door Moeder Natuur zelf.

Twee vliegen in 1 klap: z'n vrouw heeft Engelse les nodig en ik een leerling om priveles te geven (een verplichte buitenschoolse activiteit). Verder schoolnieuws: drie lessen zijn inmiddels in de pocket en alle papers tot nu toe ook. Maar aan de horizon doemt De Grote Boze Engelse Gramatica Test al op. Brrrrrr. In ander nieuws bleek mijn toch niet goedkope Nike horloge toch niet water dicht. RIP. Bij deze wil ik van de gelegenheid gebruik maken om iedereen van de Nike-horlogeafdeling (heel eventjes maar) grondig z'n graf in te wensen, vooral die pipo die ongetwijfeld een of ander schroefje niet goed heeft aangedraaid en met z'n Chinese maandagochtend vingertjes. Nike: hier is het laatste woord nog niet over gezegd, ik weet waar jullie mailserver woont...

It's free

Twee lessen gehad. Een les met 1 student. Piece of cake. Tweede les al een stuk lastiger: 5 studenten die allemaal op hun eigen tijd binnenkwamen, moeilijk grammatica, laag niveau. But it's all in a days job ;) En het ging uitstekend. Pfew!
En dan nu een Thaise student zoeken die een gratis les wil. Typische TEFL-opdracht. Eitje, zou je zeggen. Maar nee. Het meisje van de fruitstal aan de weg spreekt echt geen woord Engels. En dan bedoel ik geen woord. Yes? Geen flauw idee. No?? Okay, volgend slachtoffer vragen. Weer mis. Je moet toch echt iemand hebben die al wat Engels spreekt. Of misschien een tussenpersoon gebruiken, maar waar haal je die dan weer vandaan?
Ik loop naar de 7/11 voor wat chips en suikervrije ice tea en loop naar de kassa om af te rekenen. "You get one free." Hij geeft er een klein pakje ice tea bij. Hee, die man achter de toonbank spreek Engels! Enthousiast vertel ik hem dat ik hem een gratis les Engels wil geven. "Yes", zegt hij. Hebbes, denk ik. "Is October, is free in 7/11."

Tonights Top Ten!

Top tien tekenen dat je Engelse les geeft in Thailand

10: Je wordt aangesproken met 'Kroo' en iedereen buigt heel diep voor je
9: Niemand verstaat je want je praat Thais Engels en Nederlands doorelkaar
8: Je moet overal waar je komt de fouten uit het menu halen
7: Je ruikt de hele dag naar een mengeling van zweet en whiteboard-stift
6: Je ziet een gigantische boedha op een heuvel als je opkijkt van je werk
5: Je eet af en toe een pizza voor de prijs van 4 thaise maaltijden
4: Je weekendje weg wordt weggespoeld door regen en veel te sterk Thais bier
3: 25 graden vind je 'een koel dagje'
2: Je wordt bijna kwaad als je 25 cent teveel betaald voor een ritje met 'n tuk tuk
1: Je hebt en Hello Kitty-lineaal en die gebruik je nog ook...

Niet verkeerd

Morgen gaan we gezellig met iedereen 2 daagjes naar Ko Phi Phi: ja daar is die tsunami ook geweest ja. Maar het eiland is er nog net als de zee en de toersiten zijn weg dus wat wil je nog meer? Oja: ober, haal even twee cocosnoten uit die boom en snel een beetje :)

Spaanders

Lesgeven is niet makkelijk. Nu ik er zelf echt mee bezig ben zie ik pas goed hoeveel $#%!leraren ik heb gehad en waarom anderen goed waren. Zelf ben ik natuurlijk een absolute beginner. Maar ik ben wel geslaagd voor de eerste les (van de zes). Die is binnen. Dat er nu ergens een Thais meisje rondloopt dat misschien hele rare ideeen heeft over het gebruik van het werkwoord to have met betrekking tot bezit en/of actie is jammer, maar waar gehakt wordt... Ook leuk: gisteren lesgeven betekent vandaag de hele middag vrij. Natuurlijk zou ik mijn huiswerk moeten doen. Marreh: echt niet :)

Zo gaat dat

Voor iedereen die het niet weet: ik doe dus een TEFL-cursus. Dat betekent dat ik me straks gecertificeerd leraar Engels mag noemen en omdat het een stoomcursus van een maand is betekent dat ook dat ik morgen (tel maar even mee: dat is dus op dag DRIE) voor mijn eerste klas vol gewillige thaise leerlingen sta. Spanning en sensatie...

It's a dog eat leg world out here...

Omdat een goed begin het halve werk is en omdat ik nog nooit een Thais ziekenhuis van binnen heb gezien, leek het me wel wat om door een straathond te worden aangevallen. Ow nee: niet. Maar dat gebeurde gisteren toch. Niet dat er een wond was. Maar m'n broek is naar de maan, ik heb twee kleine deukjes in mijn kuit en ik heb de eerste van een serie injecties inmiddels in mijn arm zitten. Yay!