Wat doe je nou dan?

Ik heb gemerkt dat het niemand nou precies duidelijk is wat ik hier in Phuket heb uitgespookt. Logisch: want dat heb ik ook niet echt verteld. Omdat ik nu ineens even een beetje tijd teveel heb: here goes.
Tessel en ik zijn nu TEFL gecertificeerd en dat betekent dat we overal ter wereld Engelse les mogen geven. Om dat te bereiken hebben we intensieve lessen gevolgd over les geven, lesplannen maken, lesmaterialen maken, levetesten, lesmethoden in het algemeen en eentje in het bijzonder: ESA-lessen. Dat is hip in Lerarenland en betekent dat je je les opdeelt in drie hele logische blokken. Engage (vaak een toepasselijk spelletje zodat ze wakker worden en in mijn geval Engels gaan denken), Study (waarin je de klas echt iets leert en checkt of ze het snappen) en Activate (waarbinnen studenten de ruimte krijgen om alles in de 'praktijk' te brengen; een rollenspel ofzo). Natuurlijk zijn er ook varianten mogelijk. Maar ik moet zeggen dat het op die manier stroomlijnen verbazend goed werkt. Verder hebben we in de afgelopen weken in een klap meer dan 25 vrienden gemaakt. Mocht dit weblog straks ineens gedeeltelijk in het Engels zijn dan weet je waarom: inderdaad omdat ik te belazerd ben om die ook nog 'ns allemaal te mailen :)

Anyway: nu is het dus tijd om een baantje te scoren. En het eerste aanbod voor ons is al binnen, terwijl we nog niet eens echt gezocht hebben. De job (met een voor Thailand prima salaris en uren enzo) is in Khon Kean (en dat schrijf ik waarschijnlijk verkeerd): het centrum van het Noord Oosten van Thailand, waar heel lekker en bloed heet eten vandaan komt, maar waar we nog never nooit geweest zijn. Vandaar dat we de komende tijd langzaam en relaxed (via andere aanbiedingen en locaties) langs de oostkust van Thailand naar Bangkok trekken en dan door naar Isaan (de streek waar het allemaal om gaat) en dan door naar Vieng Chang (Laos) voor de visarun het land uit en ook weer in dus. Einde phuket. Als we ons kwaad maken zijn we hier dinsdag weg en bussen we naar de andere kust...