Chillin'

Everybody (not in the tropics at the moment that is) has been asking me for some bad news instead of all this talk about big houses, nice food and frosty drinks. (Apperently a birdflu pandemic threat isn't enough :) Well: I've got just the thing. I'm cold all the time just like you. But only at night. And that's because I am not used to sleeping in airconditioning as it seems. And of course the local tiny thin blankets don't help. So there you go. And this morning I stubbed my toe (my very cold toe) and it hurt. So just Enjoy that for a while and gloat and I'll tell you of all the nice things I'm about to do tomorrow. Deal?

Before I forget: yesterday I mentioned that I had a big secret (in Dutch) and it is true. But it is nothing that big. We are not preggers or anything and don't worry I won't tell the world that you're gay, cheating, the one who spits in you know who's coffee and about that ting you do and we talked about. You can breathe now. Breath in and out. No worries. Mine is just a nice story but so much more mundane... Of course I will blog it the minute I can. In the mean time: please keep on guessing :)

Het Grote Geheim

Mja. Soms is er dus iets en daar mag ik niet over schrijven. Dit is dus zo'n geval. En wat is het moeilijk om dit stil te houden. Het is niet echt schokkend ofzo, hoewel er wel over te schrijven valt. Sappig zelfs. Maar het mag gewoon niet. Wat dan wel weer goed is: we hebben er gezellig een mysterie bij!

Demolition man

Sly says hi. No: of course Mr. Stalone is not really here. But the only thing missing here in Singapore to complete the picture is in fact the Italian Stalion. We are that close to being extra's in Demoltion man or maybe some prequal that's due out this summer. (If you have not seen Demolition Man I strongly suggest you rent it, or better yet: buy it cheap cheap from the sleazy guy with the golden neckles down the street selling only 'real originals'. You'll probably have a good time and for lack of a better purpose, you will have an idea what this post is about and what we are up against here). Cause everything is so nice. So organized. And even though Big Brother must be watching this Brave New World (enough with the book quotes already): I don't care. It works, it's good, you're happy. The only thing that freaks me out is that everybody really does as they are told. Sure the fines are hefty and caning is not as nice as British pervs tell us it is. But there is not even the slightest bit of rebellion. Sure the teens listen to punk rock, but they do so wearing T-shirts saying 'I am entiteled to be grumpy' instead of 'Slipknot', 'Eat the rich' or 'Slaytanic $#@! slaughter and slutfest' or whatever is the flavour of the day. No grafitty, no stepping out of line, on the line or even towards the line. And like I said: it's nice. It works. I wonder for how long.

Ketchup!

OK: So I haven't posted a while and since I have had a couple of complaints from all you Dutch folk te next segment is in Dutch (if I can remember the language). The next time we' ll do some English again and Thai... well who knows when...

Dat ik niet veel gepost heb heeft een goeie reden. Nee echt. Maar ik maak het goed met een hele lange. Komt ie. Probeer een beetje bij te blijven. Er is veel gebeurd en gedaan. Ten eerste hebben we een job (een baan dus) gevonden in Khon Kaen midden in de haardkoor van Thailand, de parel van het Noord Oosten, oftewel een scharrig maar symphatiek en typisch Thais stadje langs de snelweg naar Laos (maar daar over later meer). Een stadje waar we hard nodig zijn omdat de meesten nog niet eens normaal 'Hello' ('Hallo' dus) kunnen zeggen. Laten we vooral ook niet vergeten dat het eten er lekker is en er bijna geen toeristen rondlopen -een eigenschap die je na een maand Phuket en een weekje Bangkok hoogseizoen echt bijna aanbid als een net aangemeerde matroos drank en hoeren- bovendien is het er ook nog eens een spotgoedkoop (maar daar over later meer) en zijn de honden er minder talrijk en aanmerkelijk aardiger.

De baan is ook nog eens perfect qua uren en als we de werkvergunning (daarover later meer) rond krijgen helemaal dat je zegt van eh joepie deeee...... Precies! Bangkok bleek te duur, te veel gezeik en restricties en dan val je iets makkelijker voor twee Gristelijke maar toch nog heel gezellige cursusgenoten die een Language Center (een centrum waar je Engels kan leren dus) oprichten. Zeker als het ook nog prima schuift (maar daar over later meer).

Al is het stadje scharrig: ons huis is dat zeker niet. Ik ben nu al vergeten hoeveel kamers, maar laten we zeggen dat het een fokking bungalow is met twee verdiepingen en alles er op (bad, gewone zit wc's, tv, de hele Negen) en eraan voor nog geen 220 euries in de maand (behalve vreemd genoeg iets om op te koken, hoewel je het zou hebben kunnen verwachten in een land waar je op iedere straathoek voor 2 euro je eigen gewicht in curry kan halen). Natuurlijk slaat die 220 euries wel een gat in je loon van 30.000 Baht, maar jah: je moet wel een kamertje hebben voor types die zonodig willen langskomen om Het Echte Thailand te ervaren. Voor angstige types: er is een Groot Duur Hotel, een Mac en een Pizza Company (al zou je wat moeite kunnen hebben met de Thaise menu's).

Niet dat we al een contract en een vergunning hebben trouwens. Nou denk je te simpel. Maar we hebben met de Minister van Onderwijs van de streek gebabbeld en het is vooral een kwestie van gewoon beginnen en 28 duizend formulieren invullen en even geduld hebben. De parade die we hebben gehouden gisteren beviel ze duidelijk: allemaal goedgekapt, gewassen en geschoren (ook de oksels) naar binnen banjeren en die hotemetoot volstorten met papier: diploma's, getuigenschriften, cv's, alles met stempels krullende lijsten en handtekeningen dus.

Terwijl ze dat nu doornemen (succes) en de huizenmeneer alles nog meer laat glimmen moesten we natuurlijk wel nog even het land uit want, hey: de grensmeneeer en de vliegmeneer meoeten ook munten verdienen. Gelukkig hebben de Gristelijke maar toch gezellige types die de school oprichten een huis in singapore. Daar zit ik nu in een origineel Singaporees 4 kamer staatsapartement (Fidel jongen als je dit zou zien: je zou je sigaar opvreten van jaloezie) te genieten van gratis draadloos internet en niet te vergeten van een vakantie van twee weekjes waar ik geen verblijfkosten voor betaal. Not bad (niet slecht dus) dacht ik.

Het plan is nu (famous last words oftewel beroemde laatste woorden) om na twee weken terug te gaan alles een beetje op te zetten, uiteindelijk een betaalde visarun naar Laos te doen (zoals eerst gepland) met een ander visum terug te komen en op die manier zachies de hele papier winkel in orde te hebben. Dat moet lachen worden. Ben ik wat vergeten? Oja: het Nike-horloge doet het weer want is in Bangkok gerepareerd en Kentucky Fried Chicken moet dood, want die bezorgen hele, hele nare kip, met vieze zoete ketchup en brandend maagzuur. En foto's... ja mensen: ik ben er mee fokking bezig okay?

The Big Mango

We are in Bangkok again and there is nothing like it. The buzz, the busy and the con artist on every street corner: what more can you want? Well: lots actualy. We need to get a lot of affairs in order for are trip north east. Need to get the Planet, need to get visa, need to get pictures taken, need to see Harry Potter when it comes out, need to buy new books (cause Tessel has read vereything again), need to buy the strange Discoclassic-turned- to-Bossa-CD by some French chick (it's so wrong that it's juuuust right), need to try tro find the best Indian restaurant in Bangkok, need to pay a visit to the Nike-headquarters to get my watch fixed, need to eat some western food that sticks to the ribbs, need to visit the Grand Palace and China town again, need to check out some of the places in Bangkok we haven't been to, need to see someone who knows something about a sure way to fit this all into a couple of days and of course we need to be back in Hualampong-station at the right day at the right time to get on the train and pick up the 40 kilos of luggague we left behind in storage. I hear Laos and Isaan are quite peaceful and lovely this time of year...

FAQ

Recently we have had mny questions and frankly: it is time for some answers.

Where are you guys now?
We are in Prachuap Kiri Khan or how ever it is spelled.

Why do you keep referring to places in Thailand in terms of food?
Thais do, so why can't we?

Do you have a house yet?
No.

Do you have a job yet?
No.

Do you have a telephone yet?
No. Give us about a month.

Is it safe to say that you guys are currently lounging about on pristine beaches staring at sunsets and drinking frosty drinks?
Yes. Apart from the sunsets, we are on the east coast: you do the math.

Wat doe je nou dan?

Ik heb gemerkt dat het niemand nou precies duidelijk is wat ik hier in Phuket heb uitgespookt. Logisch: want dat heb ik ook niet echt verteld. Omdat ik nu ineens even een beetje tijd teveel heb: here goes.
Tessel en ik zijn nu TEFL gecertificeerd en dat betekent dat we overal ter wereld Engelse les mogen geven. Om dat te bereiken hebben we intensieve lessen gevolgd over les geven, lesplannen maken, lesmaterialen maken, levetesten, lesmethoden in het algemeen en eentje in het bijzonder: ESA-lessen. Dat is hip in Lerarenland en betekent dat je je les opdeelt in drie hele logische blokken. Engage (vaak een toepasselijk spelletje zodat ze wakker worden en in mijn geval Engels gaan denken), Study (waarin je de klas echt iets leert en checkt of ze het snappen) en Activate (waarbinnen studenten de ruimte krijgen om alles in de 'praktijk' te brengen; een rollenspel ofzo). Natuurlijk zijn er ook varianten mogelijk. Maar ik moet zeggen dat het op die manier stroomlijnen verbazend goed werkt. Verder hebben we in de afgelopen weken in een klap meer dan 25 vrienden gemaakt. Mocht dit weblog straks ineens gedeeltelijk in het Engels zijn dan weet je waarom: inderdaad omdat ik te belazerd ben om die ook nog 'ns allemaal te mailen :)

Anyway: nu is het dus tijd om een baantje te scoren. En het eerste aanbod voor ons is al binnen, terwijl we nog niet eens echt gezocht hebben. De job (met een voor Thailand prima salaris en uren enzo) is in Khon Kean (en dat schrijf ik waarschijnlijk verkeerd): het centrum van het Noord Oosten van Thailand, waar heel lekker en bloed heet eten vandaan komt, maar waar we nog never nooit geweest zijn. Vandaar dat we de komende tijd langzaam en relaxed (via andere aanbiedingen en locaties) langs de oostkust van Thailand naar Bangkok trekken en dan door naar Isaan (de streek waar het allemaal om gaat) en dan door naar Vieng Chang (Laos) voor de visarun het land uit en ook weer in dus. Einde phuket. Als we ons kwaad maken zijn we hier dinsdag weg en bussen we naar de andere kust...

Ook mooi: bescheidenheid

Omdat Tessel niet wil opscheppen en (laten we eerlijk zijn) nog niet echt het loggen te pakken heeft (hint hint) en natuurlijk omdat jullie allemaal nauwelijks kunnen slapen van nieuwsgierigheid: ja we hebben de Grote Gramatica Test doorstaan. En hoe! Voor 'n Lage B ging ik toch echt behoorlijk hoog met 91% enneh: Tessel vond het wel geinig om te kijken of ze de bek leraar op de grond kon krijgen. Dus scoorde ze 100%. (Het hartritme van de betrokken docent is inmiddels normaal en hij is buiten levensgevaar).